blog 32: Lieve Jongen?

/door

#notallmen, stond er bij de oproep. Natuurlijk niet. Hoe zou dat kunnen? Er zijn genoeg mannen die nooit geweld en intimidatie hebben gebruikt richting vrouwen. Ik ben er één van (incidenten met klasgenootjes op de basisschool daargelaten). Maar ik ben sinds de #MeToo beerput open ging toch van de ene verbazing in de andere gevallen. Wat veel mannen kunnen (en blijkbaar móchten) uithalen bij vrouwen was nieuw voor mij, en onderstreept nog maar eens waar het hebben van macht en het onophoudelijk zoeken naar bevestiging van die macht toe kan leiden. Natuurlijk is er ook een stukje herkenning van flarden van verhalen die ik heb opgevangen door de jaren heen, of geruchten die de ronde deden maar nooit bevestigd werden. Maar de alomtegenwoordigheid van de problemen was mij tot voor kort nooit zo duidelijk.

Tegelijkertijd vraag ik mij af: is dat eigenlijk wel zo? Was het eigenlijk geen gecultiveerde blindheid die zich ook van mij meester had gemaakt? Blindheid door het graag willen geloven van de cover-ups en excuses, het meeknikken met niet kloppende tegenargumenten, het stiekeme denken dat ze ‘er waarschijnlijk om had gevraagd’, en het instemmen met de lezing dat iemand met haar uiterlijk blij mag zijn met elk soort aandacht.

Nu ben ik niet de persoon die hier snel mee geconfronteerd gaat worden. Ik ben de ‘lieve jongen’, het schuchtere type bij wie stoere opmerkingen en machogedrag uit de grote teen moeten komen, of gedragen moeten worden door een mannenkliek om hem heen. Toch heb ook ik door de jaren heen, zeker in mijn studentenjaren, de sterke behoefte gehad om bij zo’n kliek te horen. En daar hoorde het nodige seksisme en objectificatie van vrouwen bij. En een aantal, op één hand te tellen, situaties waar ik misschien niet gewelddadig was, maar mij wel dingen bij meisjes dacht te kunnen veroorloven waar ik achteraf enorm spijt van heb. Mezelf zelfs vertellende dat het oké was omdat ‘anderen veel ergere dingen deden’.

Bij dit besef stopt het alleen niet. De opmerkingen en incidenten waren slechts een deel van de puzzel. Heel vaak is het ook wat ik niet zei, of wat ik liet gebeuren of zelfs aanmoedigde in de vrienden om mij heen. Dat is nog de voornaamste reden waarom #notallmen bij mij schuurt. Woorden en ideeën monden uit in gedrag, en dat is het niveau waarop zelfs de liefste, onschuldigste jongen tekort kan schieten. Het lachen om schunnige opmerkingen en het dulden van objectificatie, of er aan meewerken. Dit zijn ‘non-acties’ die desondanks de cultuur die tot een onveilige wereld voor vrouwen leidt in stand houden, of er nou vrouwen bij aanwezig zijn of niet.

Maar van een goede bondgenoot is precies dat te verwachten: hij houdt zijn handen thuis als dat gewenst is, maar past ook op zijn woorden en duldt het objectificerende gesproken woord niet van anderen, of dat nou individuen of organisaties zijn. Als ik dat zou doen, zou ik de, nog altijd twijfelachtige, titel van ‘lieve jongen’ pas écht verdienen.

 

Deze blog verscheen eerder op http://www.tijdschriftlover.nl/politiek_en_maatschappij/lieve_jongen

blog 31: I swear I will come back for you all!

/door

We hervatten de blog-marathon op een dag die voor velen samenvalt met het hervatten van het werk na de vakantie. We starten met een Engelstalige column van iemand die laat zien hoe moeilijk het kan zijn om in die werksituatie de goede voornemens ook uit te voeren. Mede daarom wil hij anoniem blijven.

My, former, great hero Louis CK said that he loved the fact that his daughter was a third wave feminist.

I say former because, well, in case you have been living under a rock, Louis was outed as having sexually harassed women several times. His inevitable apology was bland but did  show me that there is a lot I’m holding on to and wish to stay blind to about the current state of affairs. It illuminated an ugly truth in my self-described feminist mind that I had only partially acknowledged until now.

1. I am privileged.  

Of course, I am. I am a man, I have inherent advantages but is there anything I can do about this inherent, -static- state?

2. I enjoy the power I have.  

Yes who wouldn’t? Power is awesome.

3. I use the power I have.

I do, but I try to be a good ally, I swear! I do my best to use it for good. 

I have power, I use power and I enjoy power. An uncomfortable truth that I navigate while walking the tightrope that is my conscience as a self-proclaimed heterosexual feminist man. Why Louis’ story hit me so hard was perhaps because it brought to light an even more uncomfortable truth about the current trend or state of affairs namely;

4. I am afraid of losing power.

I am writing this piece for the white ribbon campaign and while brainstorming the many topics I could write about, the following thought kept hitting me: Will people still want to work with me? What if they find out I am one of those people?

 

I work in the world of startups, where money flows and sexism is rampant as well as denied and demonized. But when a potential investment opportunity comes up, what do I want the potential money men to find out about me? A. My business accomplishments OR B. My business accomplishments and political views on feminism.

My gut tells me to choose option A because in my mind there is about a 75% chance that the investor or investment firm doesn’t want to work with someone who could cause ‘trouble’.

I am not only complicit but also actively contributing to the status quo in the following ways:

I have decided to stay anonymous, for the same reasons as Louis, Weinstein and their army of agents and profiteers covered up their horrible acts. I am not willing to lose power or pass up opportunities as a trade-off to having the moral high ground.

Many investment meetings I have attended in the past included much male macho bravadoes such as booze and drugs and the implicit implication that girls could be arranged. Though I can’t deny that I partook in the former two, my questionable conscious is at least clear of the third, but, there is a lingering nasty thought in my mind that tells me that a non-heteronormative male would not have done nearly as well as I did in those meetings or even been given the opportunity at all.

How do I sleep at night? My startup is a positive one (I hope). It will do good for everyone. And last but not least, I’ll change the world when I have the money and power I need. I swear I will come back for you all!

I can’t deny the reality of sexism in certain industries, including mine, but apparently I am only willing to fight it in limited ways. Does that make me complicit?

Of course, it does.

And is that on the basis of my being male? Because women are complicit in the same sense. The answer is a tricky one. Many women come from a position of power and are not willing to give up that power for this cause in the same way that I want to stay anonymous. But can we do more to stop this replication of power? I think so.

So thank you Louis? All the other reports flew right over my head. My belief in you and your mistakes coming to light has led me to realize I have a lot of learning to do and have many opportunities to do better in the future. I will continue to do so in anonymity for now. Navigating the system while feeling like a coward, but I swear I will come back for you all!

 

Deze blog verscheen eerder in Tijdschrift Lover (http://www.tijdschriftlover.nl/politiek_en_maatschappij/i_swear_i_will_come_back_for_you_all)