Blog 2. Ton Coenen: Waarom kijkt de politiek weg als het gaat om preventie van seksueel geweld?

Eén jaar #MeToo – indrukwekkend en dramatisch. Al die verhalen wereldwijd, wat een ellende. In Nederland zelf krijgt ruim de helft (53%) van de vrouwen en een vijfde (19%) van de mannen te maken met seksuele handelingen tegen hun wil. Elf procent van de vrouwen heeft ooit geslachtsgemeenschap tegen haar wil gehad. Onderzoek toont ook aan dat specifieke groepen extra kwetsbaar zijn om slachtoffer of dader te worden, bijvoorbeeld mensen met een verstandelijke beperking, jongeren in de jeugdzorg of lhbt’s. De cijfers over de omvang van seksueel geweld en grensoverschrijdend gedrag zijn dramatisch maar niet nieuw. De vraag is wat ermee gedaan wordt.

In Nederland is de laatste jaren gelukkig veel geïnvesteerd in de opvang van vrouwen die met seksueel geweld te maken hebben. Ik vind dat er ook alle reden is om meer te investeren in de preventie van seksueel geweld. En als we echt een verschil willen maken, dan gaat het er bij preventie ook over hoe kinderen en jongeren groeien in hun rollen als man en vrouw. Ik vind daarbij met name meer focus nodig op de rol van mannen en op de nodige verandering daarin.

Vanuit Rutgers heb ik een jaar na de start van #MeToo vooral aangegrepen om meer aandacht te vragen voor preventie van seksueel geweld. We hebben gelobbyd en op allerlei manieren aandacht gevraagd. Op 8 oktober jl. organiseerden we de Rutgers Dialoog, waarin we samen met experts, professionals, jongeren, docenten, opiniemakers en politici gekeken hebben naar wat #MeToo heeft opgeleverd en wat er nog moet gebeuren. Ik had hiervoor drie bewindspersonen uitgenodigd: Minister Hugo de Jonge van VWS, Staatssecretaris Paul Blokhuis van VWS en Minister van Emancipatie Ingrid van Engelshoven. Reden daarvoor is dat ik vind dat er landelijk te weinig gebeurt. Geen van allen kon aanwezig zijn – zelfs niet nadat we vooraf gecheckt hadden bij de ambtenaren of ze zouden kunnen. OK, ze zijn druk. Maar geen van allen had de week voor de Dialoog tijd om de pers te woord te staan hierover. Of om deel te nemen aan TV-programma’s. Dat betekent maar één ding: ze willen duidelijk niet het publieke gesprek hierover aangaan. In de Tweede Kamer zijn wel wat vragen gesteld. Maar daar komen ze toch ook makkelijk weg op dit thema.

Ik blijf het onvoorstelbaar vinden dat de ministers en staatssecretaris wegkijken. Want daarmee laten ze seksueel geweld ook gebeuren.

En natuurlijk – de landelijke politiek gaat dit niet alleen oplossen. Organisaties in de zorg, gemeenten, onderwijs en schoolleiders, sportclubs, werkgevers, horeca en ouders hebben allen een rol in de preventie van seksueel geweld. En laten we reëel zijn – er is geen eenvoudige oplossing. Maar er is wel een aantal effectieve interventies. En niks doen is geen optie. De rijksoverheid heeft een belangrijke taak in de rol van aanjager. En daar komt nu niks van terecht.

Uit de reacties naar aanleiding van de aandacht op TV, radio, kranten en social media zien we groot maatschappelijk draagvlak om meer te investeren in preventie van seksueel geweld. De problemen zijn te groot om te negeren.

Dus de vraag is – hoe gaan we de landelijke politiek in beweging krijgen op preventie van seksueel geweld?