Blog 3. Gio Vogelaar: Van #Metoo naar #Alltoogether

In mijn #Metoo blog van vorig jaar beschreef ik in grote lijnen mijn visie, dat het “patriarchale systeem” weliswaar door mannen wordt gedomineerd, maar onbewust door zowel mannen als vrouwen in stand wordt gehouden. Een systeem of structuur is de optelsom van de inbreng van alle deelnemers. Daaruit volgt voor mij dat mannen en vrouwen voor zowel hun slachtofferschap als daderschap verantwoordelijkheid dienen te nemen op het moment dat ze zich daarvan bewust worden. Iemand die zich niet bewust is van zijn conditionering kan geen verantwoordelijkheid nemen. En hoewel wij denken dat we een bewust leven leiden, bewijzen diverse wetenschappelijke onderzoeken juist het tegendeel.

Nu, een jaar later constateer ik steeds meer duistere zaken die boven water komen, waaruit blijkt hoezeer de mannelijke energie het vrouwelijke heeft onderdrukt en nog steeds doet. De “beerput” gaat steeds verder open. Veel mensen zien dit als een verloedering en toenemende verharding in onze samenleving. Voor mij is dit juist een teken, dat het bewust zijn of “het licht” groeit. Het donker zit namelijk in ons allemaal en kan alleen maar zichtbaar (en geheeld) worden als het aan het licht van ons eigen bewust zijn wordt gebracht. Hoe meer het licht (collectief) groeit, des te meer donker wordt er zichtbaar. En dat proces is volgens mij in volle gang. Hoe meer rotzooi er boven water komt des te meer grenzen worden bij mensen bereikt, waardoor het bewust zijn steeds sneller groeit. Met bewust zijn bedoel ik dat ik me bewust ben van mijn ZIJN in het hier en nu.

Ik geloof dan ook dat dankzij #Metoo, het afgelopen jaar een positieve en groeiende trend is ingezet. En laat ik dan beginnen bij mezelf.

Want, in mijn eigen proces van bewust wording de afgelopen jaren, kom ik ook mijn oude programma’s tegen. Al mijn relaties waarbij ik onbewust de verwachting had, dat mijn vrouwelijke partners mij gelukkig gingen maken en het ze verweet als ze dat niet deden. De rol van redder die ik altijd op me nam, onbewust ingegeven door de angst voor verlating. Het verbale geweld dat ik kon uiten, als ik niet kreeg waarop ik dacht recht te hebben, vaak op het seksuele vlak. De keren dat ik vanuit pure onmacht, mijn toenmalige partner woedend een zet gaf, waarbij ze niet bepaald zachtzinnig terecht kwam. De keer dat ik opzij schoof, dat de vrouw waarmee ik aan het vrijen was dit eigenlijk niet wilde, waardoor ze zich achteraf verkracht voelde. Al de bekende jongens onder elkaar humor en vernederende praatjes over vrouwen. Veelvuldig manipulatief gedrag om dingen voor elkaar te krijgen. Het zit ook allemaal in mij geconditioneerd. De belangrijkste bijdrage die ik kan leveren aan de heling van de collectieve wond, is die conditionering in mezelf te erkennen en te helen, waardoor ik de balans tussen het vrouwelijke en mannelijke in mezelf herstel.

En……….. ik ben zeker niet de enige die met zijn eigen proces aan de gang is. Het is duidelijk dat steeds meer mannen en vrouwen zich bewust worden van hun geconditioneerde rolpatronen. Patronen die aangeleerd zijn in opvoeding en onderwijs en die we later zelf onbewust verder hebben gecultiveerd. Steeds meer worden we ons bewust van het lopen in een tredmolen en gaan op zoek om ons ware zelf terug te vinden.

Ik zie een explosieve groei in festivals en workshops gericht op bewustwording en heling van het mannelijke en vrouwelijke, zoals “Het Wildeman Festival” voor mannen (en jongens/zonen), of het “Hieros Gamos Festival” voor mannen en vrouwen. Of mannen-, vrouwen- en gemengde cirkels, waarin individuele groeiprocessen met elkaar worden gedeeld en geheeld. Zelf initieer ik in co-creatie met een vriend ook workshopdagen en series voor zowel mannen als gemengde groepen.

Het afgelopen jaar heb ik een aantal Womb-healingen voor vrouwen bij mogen wonen. Dit zijn rituelen waar vrouwen geheeld worden in hun baarmoeder, waar ze onbewust hun trauma’s opslaan. Steeds vaker worden daarbij ook mannen gevraagd om als spaceholder in een kring om de vrouwen heen te zitten en de ruimte te bewaken. Geen bemoeienis met wat er in die heilige ruimte gebeurt. Alleen maar bij jezelf en de andere mannen zijn, zonder contact te maken met de vrouwen. Vrouwen en mannen worden apart voorbereid. Een prachtig ritueel, dat helend werkt voor zowel vrouwen als mannen. Mooi bij-effect van dit spaceholden is, dat het me dwingt naar binnen te gaan bij mezelf waar mijn eigen kracht zit.

Juist dit principe van “space-holden” is volgens mij wat wij als mannen te doen hebben. Er alleen maar ZIJN in onze eigen geheelde kracht, als een soort van rots.  Daarmee geven we vrouwen het vertrouwen, dat ze zelf vrouw genoeg zijn om hun “vrouwtje” te gaan staan. Daarvoor hebben vrouwen ons namelijk helemaal niet nodig. Net als wij mannen weer dienen te gaan staan voor persoonlijk leiderschap en zelfverantwoordelijkheid, is het voor vrouwen ook de bedoeling dat ze vanuit eigen kracht gaan staan. Die rituelen laten me dat zien en voelen, omdat zowel het vrouwelijke als het mannelijke zeer krachtig en respectvol wordt ervaren door alle deelnemers. Ieder heeft en geeft de ruimte aan de ander en dat is bijzonder helend.

Ik kan elke man dan ook aanraden om als je de kans krijgt zo’n ritueel bij te wonen en te ervaren wat het met je doet.

Tot slot wil ik een nog een prachtig voorbeeld noemen van een vrouw die me laat zien hoe ze gaat staan voor zichzelf. Dat is het sterke optreden van Griet Op De Beeck bij De wereld draait door op 8 november jl. Matthijs van Nieuwkerk blijft haar doorzagen op het “ontbreken van bewijs” van haar misbruik, zich totaal onbewust van zijn eigen angst om als “representatieve mannelijke dader” te worden ontmaskerd. Griet bleef echter helemaal op de been en gooide er nog een hele krachtige schep bovenop op het moment, dat ze compassie uitsprak voor de mensen die het nog niet durfden te zien. Chapeau hoor. Dat is power. Voor degene die het niet heeft gezien hier de link naar de uitzending.

Naast Griet op de Beeck zijn er talloze vrouwen en mannen, die weer op zoek zijn naar hun echte essentie. En ik geloof dan ook heilig in een gezamenlijk helingsproces, waarin wij mannen en vrouwen ons eigen straatje vegen en elkaar inspireren door onze processen op gelijkwaardige basis met elkaar te delen. Er voor elkaar te zijn en de ruimte te geven voor zelfheling. Dat is de manier om onszelf en elkaar te helen van de gezamenlijke wond die we onbewust ook samen hebben gecreëerd. En ik zie gelukkig steeds meer vrouwen en mannen die op weg gaan van #Metoo naar #Alltoogether.