Blog 3. Raoul Vries: Moedige Mannen?

Dit is blog 3 in de White Ribbon-blogmarathon. Ook meebloggen tegen geweld tegen vrouwen? Kijk hier.

Wat betekent het tegenwoordig om man te zijn? Uit mijn eigen onderzoek naar ‘De staat van de Man anno 2020’ blijkt dat deze vraag niet zo makkelijk te beantwoorden is. Sterk, standvastig, zelfvoorzienend en dominant zijn eigenschappen die vooral aan mannen worden toebedeeld. Deze eigenschappen zijn al jarenlang de boegbeelden van mannelijkheid. Tijden zijn echter aan het veranderen. Sociale bewegingen, zoals #MeToo en BlackLivesMatter dwingen ons om na te denken over wat het inhoudt om man te zijn. Tegelijkertijd zijn er wereldleiders, zoals Trump, Bolsonaro, Poetin en Erdoğan aan de macht die duidelijk een traditionele mannelijkheid aanhangen. Dan heb je nog het populisme en extreemrechts dat ook teruggrijpt naar oude normen en waarden. Op dit moment ervaren wij de grootste en onzekerste crisis sinds de Tweede Wereldoorlog. Hoe vind je als man je (morele) kompas in deze turbulente tijden?

Het verwoestende effect van seksueel geweld

Het is natuurlijk interessant om over trends en ontwikkelingen te schrijven, maar ik zal het eerst dichter bij huis houden. In mijn nabije omgeving heb ik meegemaakt hoe verwoestend seksueel geweld kan zijn. Het verscheurt families en echoot na in generaties alsof het trauma doorgegeven wordt en het een rimpeleffect heeft door tijd en ruimte. Zelf heb ik nooit het idee gehad dat ik vrouwen geweld heb aangedaan. Het enige dat ik fysiek tegen een vrouw heb gedaan is dat ik op mijn elfde een meisje op de grond heb geduwd die mij een trap wilde geven.

Mijn ervaring met seksueel geweld

Ik ben al bijna 18 jaar gelukkig met mijn vrouw. Wij hebben een liefdevolle relatie en helpen elkaar om een beter mens te worden. Wij hebben al op jonge leeftijd elkaars mooie en lelijke kanten gezien en accepteren elkaar zoals we zijn. Een paar maanden geleden realiseerde ik mij echter dat ik mijn vrouw wel geweld aandeed, maar dat dit heel subtiel was. Onbewust domineerde ik de relatie en nam ik veel van haar ruimte in. Het ging vaak om schijnbaar kleine dingen. Ze wilde bijvoorbeeld altijd het eten op tijd op tafel hebben staan als ik thuis kwam van het werk en ze plande haar activiteiten vaak om mijn activiteiten heen. Ik vond het allemaal wel prettig zo, want ik kon dan mijn eigen activiteiten doen zoals ik het wilde. Ik was vaak weinig tot niet bezig met de impact op haar en dan alsnog vond ik dat ze mij niet genoeg ruimte gaf. Toen ik mij dit realiseerde werd ik daar erg verdrietig van, want ik vond het triest dat zij zich voegde naar mijn leven en dat ik daar (onbewust) aan meewerkte. Ik ging er altijd vanuit dat wij een gelijkwaardige relatie hadden, maar dit was zeker niet altijd zo. Nu we daar samen bewust van zijn geworden en we daar met elkaar over hebben gesproken is er een verandering gekomen. We zijn naar elkaar toe gegroeid, doordat ik minder verwachtingen en (onbewuste) eisen stel en mijn vrouw de traditionele waarden van hoe een echtgenote zich moet gedragen heeft losgelaten. Onze relatie voelt hierdoor voor ons nu meer in balans.

De ´subtiele´ vorm van geweld

Ik denk dat bovenstaande subtiele vorm van vrouwen geweld aandoen veel voorkomt. Het is echter zo genormaliseerd dat niemand het meer door heeft. Het (onbewuste) signaal naar vrouwen is dat zij zich moeten voegen naar het leven van hun man. Dat zij mogen doen wat ze willen doen zolang het in de ruimte van de man past. Deze vorm van geweld kan je overal in de samenleving terugzien. Bijvoorbeeld in het arbeidsleven waar vrouwen weliswaar worden ‘toegestaan’ zolang mannen dit goedkeuren en de vrouw zich aanpast. Van echte verandering van het patriarchaat is geen sprake. In dit opzicht is er wel hoop. Uit mijn onderzoek naar ´De staat van de Man anno 2020´ blijkt dat mannen zich vooral identificeren met feminiene eigenschappen, zoals zorgzaam, empathisch, gevoelig en sociaal. Als wij mannen deze eigenschappen zouden integreren met onze masculiene eigenschappen dan zullen deze problemen afnemen. Echte verandering kan pas plaatsvinden als genoeg mannen binnen het systeem bewust worden van hun gedrag en dit aanpakken.

Moedige Mannen

De subtiele vorm van geweld is de voedingsbodem van het zware (seksuele) geweld. Als wij accepteren dat mannen vrouwen blijven domineren dan zullen de excessen blijven bestaan. Dit geeft mannen namelijk te veel ruimte om in een neerwaartse spiraal van assertief naar dominant naar gewelddadig af te glijden. Het wordt tijd dat we dit probleem serieus gaan nemen. Dat #MeToo niet een trend wordt, maar een manier van leven. Dat je niet zonder toestemming vrouwen aanraakt, seksistische opmerkingen maakt en ze ondermijnt en onderdrukt. Dit doen mannen al eeuwenlang. Wordt het niet tijd dat we meer verwachten van mannen en dat mannen meer van zichzelf verwachten? Dat we streven om betere mannen te worden in plaats van genoegen te nemen met hoe de dingen altijd zijn geweest? Het wordt tijd dat wij Moedige Mannen worden!

Over mij

Via mijn blog en coachingspraktijk werk ik aan de persoonlijke ontwikkeling van mannen. Ik ben mijn praktijk begonnen, omdat ik, na onderzoek, zag hoeveel problemen er bij mannen en hun mannelijkheid spelen en hoe weinig hieraan gedaan werd. Mijn praktijk heet dan ook niet voor niets Moedige Mannen coaching. Ik had moed nodig om mijn praktijk te starten na een periode van overspannenheid en soul searching. Mannen hebben moed nodig om ondersteuning te zoeken, dit vol te houden en een beter leven voor zichzelf te willen. Ik ben hier dagelijks mee bezig en ontdek elke keer weer nieuwe lagen van mijzelf. Het is niet altijd makkelijk en het kost mij verdriet, pijn, moeite en onzekerheid, maar het brengt mij ook vreugde, wijsheid en zelfvertrouwen. Het belangrijkste is dat het mij een moedigere en betere man maakt.