Blog 4. Michael Mulders: Het Out of the Box-weekend

Dit is blog 4 in de White Ribbon-blogmarathon. Ook meebloggen tegen geweld tegen vrouwen? Kijk hier.

Het afgelopen weekend was een zeer leerzame ervaring voor mij. Een soort van schoolkamp weer, of scouting. Maar in tegenstelling tot scouting, ben ik hier vrijwillig heen gegaan. Dit was, after all, ook een leergelegenheid, en ik ben zeer leergierig.

Met de rugtas vol, arriveerde ik bij de wachtende bus op het Den Bosch station. Op weg naar een nieuwe locatie, met veel nieuwe gezichten. De eerste verrassing was de variatie in mannen die op kwam dagen. Erg diverse achtergronden en perspectieven. Een zeer goed teken; dat zoveel diverse mannen zich op ditzelfde pad hadden gevonden. Met “It’s Raining Men” spelend op de radio, reden we door de regen naar onze bestemming.

Meteen bij aankomst, gebonden aan twee mannen; je kamergenoot en je buddy. De kamergenoot herkende ik van zijn project. Mijn buddy was nieuw. Wij hebben elkaar tijdens het eten leren kennen. De rest leerden we kennen in de beginoefeningen. Ik ben niet zo van de groepsoefeningen, maar het door elkaar lopen en de interactie stelt je je wel bloot aan de gezichten, aanwezigheid en persoonlijkheid van de rest van de groep. Ik hoop uit deze oefeningen lessen uit te kunnen trekken om interactie in de groepen waar ik zelf voor ga staan mee te bevorderen.

Na een nacht van vier uur slaap was er de tweede dag, met drie hoofdthema’s voor mij. De eerste was persoonlijke verhalen. De vertrouwensband was nu zo hoog dat er zware dingen gedeeld zijn in de groep. Een nieuw besef voor mij was dat, alhoewel ik niet kan claimen dat ik me nooit schuldig gemaakt heb aan fout gedrag, dat er mannen in onze groep aanwezig waren die zich nog veel erger misdragen hadden, en tot inkeer zijn gekomen. Dit is een belangrijk inzicht geweest. Het betekent, after all, dat mensen sterk kunnen veranderen. En dat is toch waar we met z’n allen voor strijden.

Het tweede thema was het verschil in waarden en verwachtingen die we meegeven aan mannen en vrouwen. Dit thema is iets waar ik gelukkig al flink van op de hoogte was, door de omgeving en vriendengroep die ik voor mijzelf heb gevormd de afgelopen tien jaar. Het derde thema was het plaatsen van alle vormen van geweld tegen vrouwen in een piramide. Dit vond ik een zeer sterk concept om aan te tonen dat ook meer geaccepteerd gedrag, zoals foute grappen tussen mannen onderling, onderdeel vormen van het probleem.

Behalve twee zeer impactvolle films, staat mij van de avonden vooral de laatste avond bij. Ik ben nooit een jongen geweest die houd van spreken voor een groep. Het kringgesprek op de basisschool was een cirkel vol dodelijke blikken op je gericht. Tot een leeftijd van 13 jaar heb ik presenteren voor de klas weten te vermijden. Vrijdag nog, had ik mijn broertje op WhatsApp verteld dat het moeilijk is om een groep toe te spreken. Op Zaterdagavond was ik de eerste die de kristallen bal pakte om het woord te doen, en heb dat nog 3 keer gedaan

Ik sprak over hoe ik voel dat de mensheid nog aan het groeien was, en zal blijven groeien, en dat wij ons aan de voorrand van dat groei-proces bevinden. Ik had het over de gewelddadige pestkop op school, en over zijn 10 laffe volgelingen die er niets tegen durfden te doen en dus maar meededen, tegen eigen moraal in. Ik had het over mijn vriendin in Mexico; de moord van een collega 2 maanden terug over zijn geaardheid, en de arrestatie van een andere college 1 maand geleden voor verkrachting. Een probleem dat ver weg lijkt, maar dat toch zeker niet is, als je de cijfers in Nederland bekijkt. En mijn laatst overleden opa, die in zijn leven nooit liefde of zorgzaamheid heeft kunnen tonen, omdat hij door een man was opgevoed die hem die emoties heeft afgeleerd als onmannelijk.

De laatste dag ging over de projecten, onszelf en de toekomst. Het was zeer behulpzaam om de inzichten van iedereen te ontvangen en de complimenten waren geweldig. Ik ga gesterkt de toekomst in en heb mensen zien groeien dit weekend. Het enige nadeel is de beperkte tijd geweest. Ideaal zou ik zeggen, maak er 5 dagen van (met iets meer uitslaaptijd), zodat men langer kan spreken en nog meer kan helpen en groeien. Maar 48 uur was de limiet. Ik voel me zeer gesterkt, met nieuwe inzichten, hulpmiddelen, connecties en versterkte toekomstplannen. En ik ben zeer blij hier te zijn geweest en iedereen te hebben ontmoet.