De vrouw is geen glijbaan, de man is geen toy boy
‘De nieuwe omstreden reclameposters van pakkenmerk SuitSupply schaden zowel mannen als vrouwen’, betoogt Veerle Weustink, onderzoeksassistent bij Emancipator op de opiniepagina van de Volkskrant.
Als je deze week langs een bushokje gelopen bent, kan het je bijna niet ontgaan zijn: de nieuwe reclameposters van pakkenmerk SuitSupply. Hierop zijn twee mannen te zien die van de borsten van een zwarte vrouw afglijden, als ware zij een glijbaan. “Toy Boys” heet deze nieuwe campagne en op de website van SuitSupply zijn meerdere foto’s te zien waarin mannen in pakken naast vrouwen poseren, die tot bizarre proporties zijn uitvergroot. Nouja naast vrouwen? Naast delen van vrouwen. Borsten, billen en lippen spelen een glansrol. Ook is een rol weggelegd voor “de vrouw als meubelstuk”. De SuitSupply heren relaxen op een vrouw als ligstoel in het zwembad. Genietend van het uitzicht op een comfortabel stoeltje, gemaakt van vrouwenlippen nemen ze een welverdiende pauze leunend tussen een stel borsten.
Het is bijna te makkelijk om grappen te maken over deze campagne, maar eigenlijk is het om te huilen. Naast objectificering van vrouwen en een extreme focus op ‘losse lichaamsdelen’ waardoor de vrouw zelf irrelevant wordt, is er ook een raciaal aspect te zien in de keuze van uitvergroting van specifieke lichaamsdelen. Beide vrouwen worden neergezet met een focus op borsten en lippen, maar alleen bij de zwarte vrouw worden haar billen centraal gesteld. Dit sluit naadloos aan op de racistische discourse van de Jezebel, zoals onder andere beschreven door bell hooks.– waarin zwarte vrouwen systematisch neergezet worden als seksueel object. Dit gaat vaak gepaard met een focus op de billen van zwarte vrouwen waarbij ze neer gezet worden als ‘exotisch’ en ‘dierlijk of wild’.
It’s a woman’s world these days
Hoewel van de beelden mijn nekharen al overeind gaan staan, is het misschien nog wel interessanter om te kijken naar de tekst die de campagne vergezelt: “Sometimes it seems like it’s a woman’s world these days, and we just live in it.(…) She’s beautiful. She’s brilliant. She’s a bona fide titan. It’s hard not to feel… Well, dwarfed. So what’s a guy to do? You’re a modern gentleman, but the tables have turned. You have a certain way with the ladies.. That is, until they have their way with you. You’re a playboy, but what happens when the playboy becomes the plaything?”
SuitSupply verklaart zijn campagne door te zeggen: “welnee, we objectiveren vrouwen niet! We bewonderen ze juist zo erg dat we ze uitvergroten zodat de mannen nietig lijken in hun bijzijn”. Prachtig argument natuurlijk, ware het niet dat dit moeilijk vol te houden is als het resultaat een campagne is waar we volledig geklede mannen naast lichaamsdelen van halfnaakte vrouwen zien. Ondanks dat de man verkleind wordt, is hij zeker geen ‘plaything’ van de vrouwen zoals de tekst suggereert. De man is dominant en assertief en de vrouw is een passief object. Deze tekst is niet meer dan een zweem van correctheid gooien over een campagne die op alle mogelijke manieren vrouwen reduceert tot seksuele objecten in plaats.
What’s a guy to do?
Maar zonder dat SuitSupply het waarschijnlijk door heeft stellen ze hier een hele belangrijke vraag: What’s a guy to do? Want hoewel vrouwen duidelijk geschaad worden door dit soort campagnes, komen mannen er ook niet goed vanaf. Sunny Bergman merkte in haar column op VPRO.nl al terecht op dat tegenover elke mooie naakte man op een billboard er honderd blote vrouwen te zien zijn. Hoewel dit absoluut een feit is, moet ook opgemerkt worden dat dit soort campagnes naast een eendimensionaal beeld van vrouwen ook een onzinnige en bekrompen beeld geven van wat een ‘echte man’ is en hoe hij zich tegenover vrouwen hoort te gedragen. Een man zijn is meer dan een mooi pak dragen terwijl je omringt wordt door schaars geklede vrouwen. Je hoeft geen dominante playboy zijn om een ‘echte man’ te zijn, mannen kunnen net zo goed zorgzaam en kwetsbaar zijn. Door dit type reclames ontstaat het beeld dat deze eigenschappen bij mannen onwenselijk of zelf onmogelijk zijn.
Ik – en met mij vele anderen heb ik de afgelopen dagen gemerkt- word boos en moe van deze eendimensionale afspiegeling van vrouwen en mannen in reclames. Laat het voor eens en altijd duidelijk zijn: de vrouw is geen glijbaan en de man is geen toy boy.
Veerle Weustink, Onderzoeksassistent bij Emancipator, voor mannen en emancipatie
Deze blog is ook geplaatst op www.volkskrant.nl
