Oproep voor een Nationale Coördinator tegen geweld tegen vrouwen

Veel goede bedoelingen maar coördinatie is nodig (en verplicht)

Wij eisen dat Nederland, conform het Verdrag van Istanboel, zorgt voor een nationale coördinatie van het beleid en de activiteiten tegen alle vormen van geweld tegen vrouwen. Er moet zo snel mogelijk worden onderzocht hoe deze nationale coördinatie het best kan worden ingericht en ingevoerd. De rol van nationaal coördinator bestaat uit enerzijds de coördinatie van het beleid en de uitvoering daarvan en anderzijds uit de onafhankelijke monitoring en evaluatie ervan. De coördinator dient daartoe te beschikken over een duidelijk mandaat en over de nodige bevoegdheden en competenties alsmede over de nodige, ook op de langere termijn stabiele personele en financiële middelen.

Bijna de helft van de Nederlandse meisjes en vrouwen boven de 15 jaar heeft ervaring met seksueel of lichamelijk geweld. Iedere 10 dagen sterft er in Nederland een vrouw aan huiselijk geweld. En één op de tien vrouwen heeft een verkrachting meegemaakt. 12% van de Nederlandse vrouwen heeft te maken gehad met seksueel geweld door een niet-partner. Meer dan een kwart van de Nederlandse vrouwen heeft wel eens een vorm van stalking meegemaakt. Bijna driekwart van de Nederlandse vrouwen heeft te maken gehad met een vorm van seksuele intimidatie. Geweld tegen vrouwen komt in alle lagen van de bevolking voor. Op maatschappelijk niveau kost geweld tegen vrouwen Nederland naar schatting 7,5 miljard euro per jaar, door gederfde economische output, zorgkosten en kosten voor de slachtoffers zelf.

Het Verdrag van Istanboel is het meest vergaande internationale verdrag tot nu toe om geweld tegen vrouwen en huiselijk geweld aan te pakken. Nederland heeft dit geratificeerd in 2015. Dat betekent dat wij ons daaraan moeten houden. Eén van de belangrijkste punten in het verdrag is dat elk land zijn activiteiten tegen geweld tegen vrouwen op nationaal niveau goed moet coördineren. Dat doet Nederland niet.

Bij het ministerie van VWS is er weliswaar een coördinatiegroep die werkt tegen huiselijk geweld, maar de meeste verantwoordelijkheid ligt bij de gemeenten. Gemeenten zijn na de decentralisatie vrij om hun eigen beleid te maken en eigen prioriteiten te stellen. Dit heeft geleid tot zowel een verlies aan expertise als een inconsistente ondersteuning aan slachtoffers in heel Nederland, met gevolgen voor de kwaliteit en de beschikbaarheid van de dienstverlening. Bovendien is er geen coördinatie van maatregelen tegen alle andere soorten geweld tegen vrouwen die onder de conventie vallen aan te pakken. Zoals activiteiten die worden ondernomen om intimidatie, seksueel geweld, genitale verminking van vrouwen, stalking enzovoort tegen te gaan. Al die activiteiten vallen onder de verantwoordelijkheid van verschillende ministeries en andere actoren. Met als gevolg dat het onduidelijk is waar je als slachtoffer hulp kan krijgen en er geen eenduidig krachtig maatschappelijk geluid ontstaat dat geweld tegen vrouwen absoluut onaanvaardbaar is.

Coördinatie op dit vlak kan op bovenstaande en meer punten uit het verdrag van Istanbul hét verschil maken voor vrouwen en meisjes in Nederland. Invoering van een landelijk coördinator is dus dringend noodzakelijk.  Wij roepen dan ook op: Nederland kom de verplichting na die je bent aangegaan om vrouwen en meisjes te beschermen tegen geweld wat hen wordt aangedaan, en stel een Nationaal Coördinator tegen geweld tegen vrouwen aan.

Deze oproep is een initatief van FemNet en ondertekend door:

  • FemNet
  • ActionAid
  • Emancipator
  • Fairspace
  • RealComics
  • UN Women Nationaal Comité Nederland
  • Stem op een Vrouw
  • Nederlandse Vrouwen Raad
  • Stichting Stop Straatintimidatie
  • VaderVisie
  • Dona Daria
  • Stichting Our Bodies Our Voice
  • Circus Andersom
  • KirstenRegtop.Com
  • Ekvall Consulting
  • Sabine Meulenbeld
  • Hear Me Now
  • Safe
  • De Bovengrondse
  • Feniks
  • Hevien Dahly en Leverne Nijman, Nederlandse Jongerenvertegenwoordigers Europese Zaken.
  • Centrum Seksueel Geweld