White Ribbon Campagne

De White Ribbon Campagne is in 1991 gestart in Canada, als reactie op de moordpartij op veertien vrouwen aan een universiteit in Montreal in 1989. Sindsdien wordt de campagne in meer dan zestig landen georganiseerd. De campagne vindt plaats tijdens de jaarlijkse ’16 days of activism to end gender-based violence’ tussen 25 november, de internationale dag tegen geweld tegen vrouwen, en eindigt op 10 december, de internationale dag van de rechten van de mens. Ook Orange the World, de bekendere campagne van UN Women, is onderdeel van de 16 days of activism. White Ribbon legt echter specifiek de focus op de bijdrage van mannen en mannelijkheid.

Sinds 2016 organiseert Emancipator de campagne in Nederland.

Mannelijkheid & gendergerelateerd geweld

Geweld tegen vrouwen is een enorm probleem: bijna de helft van de Nederlandse vrouwen krijgt te maken met fysiek of seksueel geweld. Mannen zijn verantwoordelijk voor het overgrote deel van de geweldsincidenten.

Geweld is sterk verbonden aan maatschappelijke ideeën en normen voor mannen en mannelijkheid. Dit maakt van geweld een mannenprobleem en een mannelijkheidsprobleem. We moeten dus bij mannen beginnen om geweld te voorkomen.

Hoewel het overgrote deel van de geweldsplegers man is, is het overgrote deel van de mannen geen pleger. Juist die groep kan en moet bijdragen aan het voorkomen van geweld.

Geweld hangt sterk samen met mannelijkheidsnormen: de manier waarop mannen leren dat ze man moeten zijn. Om geweld te voorkomen zetten wij dus niet alleen in op bewustwording en normalisering van ingrijpen, maar vooral op het verruimen en transformeren van die normen.

Wat we doen

Cijfers: geweld tegen vrouwen in Nederland

Deze cijfers zijn gebaseerd op dit onderzoek van de European Union Agency for Fundamental Rights (FRA), onder een representatieve groep Nederlandse vrouwen. Recenter onderzoek laat een vergelijkbaar beeld zien.

Partners: het Deltaplan

Structurele problemen vragen om structurele oplossingen. Het Deltaplan voor het betrekken van jongens en mannen bij het voorkomen van gendergerelateerd geweld is een brede maatschappelijke beweging van organisaties met één gezamenlijk doel: het betrekken van mannen en jongens in de strijd tegen geweld tegen vrouwen. Het Deltaplan gaat uit van de kracht van de bestaande organisaties, allianties, programma’s, interventies en campagnes, zodat die in synergie een grotere impact kunnen hebben.

Het Deltaplan moet door een gendertransformatieve benadering zorgen voor blijvende maatschappelijke verandering. We vragen aandacht voor het aandeel van mannen en mannelijkheid in het vóórkomen van gendergerelateerd geweld, en roepen mannen op zich uit te spreken voor het voorkómen ervan. Samen maken we een eind aan gendergerelateerd geweld. Doe je mee?

Deze organisaties sloten zich aan:

 
hertenkop
shift foundation

FAQ

Klopt dat wel? Waar hebben jullie je cijfers vandaan?

Het onderzoek waar we onze meeste cijfers op baseren vind je hier.

Hoezo mannen? Niet alle mannen zijn pleger!

Klopt, gelukkig maar! De meeste plegers zijn mannen, maar de meeste mannen zijn geen pleger. Toch zijn alle mannen opgegroeid in een samenleving die bepaalde verwachtingen van hen heeft en hen bepaalde normen heeft opgelegd, en in een cultuur die geweld tegen vrouwen bagatelliseert, normaliseert en uitlokt. Ook als je zelf geen geweld hebt gepleegd ben je wel deel van die cultuur. Alle mannen kunnen en moeten eraan bijdragen dat die cultuur verandert.

Ons werk richt zich specifiek op het veranderen van mannelijkheidsnormen, omdat die aan de basis liggen van geweld. Mannen moeten in actie komen. Daarom zijn veel van onze interventies gericht op, en mensen die zijn gesocialiseerd als man of op een andere manier beïnvloed worden door mannelijkheidsnormen.

Mannen zijn toch ook slachtoffer van geweld door vrouwen?

Klopt. Ook mannen zijn slachtoffer van geweld door vrouwen en dat is problematisch. Geweld van vrouwen tegen mannen komt echter veel minder vaak voor dan het epidemische en structurele patriarchale geweld dat vrouwen dagelijks wereldwijd door mannen wordt aangedaan.

Bovendien wordt dit argument vaak alleen gebruikt wanneer het gaat over geweld door mannen. Maar als je alleen aandacht hebt voor het probleem van geweld tegen mannen wanneer we het hebben over geweld tegen vrouwen, dan is het niet meer dan een bliksemafleider voor een onderwerp waarmee je misschien niet geconfronteerd wil worden.

Lhbtqia+ personen zijn toch ook slachtoffer van geweld?

Klopt. Zie bijvoorbeeld dit onderzoek van het Sociaal en Cultureel Planbureau. Geweld tegen lhbtqia+ personen is een groot probleem. In het Deltaplan focussen we daar niet expliciet op, maar doordat we ons richten op de oorzaak van geweld tegen vrouwen pakken we óók de oorzaak van geweld tegen lhbtqia+ personen aan. Strikte mannelijkheidsnormen leiden tot geweld tegen mensen die niet mannelijk (genoeg) zijn: lhbtqia+ personen en (andere) vrouwen en mannen.

Mannen zijn toch ook slachtoffer van geweld?

Klopt. Ook mannen zijn slachtoffer van geweld, dat meestal ook door mannen wordt gepleegd – relatief zelfs vaker dan lhbtqia+ personen en (andere) vrouwen slachtoffer zijn. In ons werk focussen we daar niet expliciet op, maar doordat we ons richten op de oorzaak van gendergerelateerd geweld pakken we óók de oorzaak van ander geweld aan. Strikte mannelijkheidsnormen leiden tot geweld tegen mensen die niet mannelijk (genoeg) zijn: lhbtqia+ personen en (andere) vrouwen en mannen.

Blogmarathon

Sinds 2017 organiseren we een White Ribbon-blogmarathon over mannen, mannelijkheid en het voorkomen van geweld. Alle blogs vind je hier: een mooie serie met talloze invalshoeken, meningen, visies en argumenten.

Meeschrijven kan altijd, stuur ons je verhaal!

Campagnethema’s

2016: Geweld tegen vrouwen? Daar mag je nooit voor kiezen!

2017-2019: Stop Geweld Tegen Vrouwen

2020: Be the (hu)man you wish to see in the world

2021: Wat voor man wil jij zijn om gendergerelateerd  geweld te voorkomen?

2022: De man die ik wil zijn