“Ik ben vroeger opgegroeid met voornamelijk vrouwen en raakte vaker bevriend met meiden dan jongens. Toen vond ik het makkelijker om met meiden te connecten, omdat die open waren over hun gevoelens en problemen. Zelf was ik namelijk iemand die altijd in de bres sprong voor een ander, maar over mijn eigen sores praten deed ik niet. Lang zocht ik daar niet zoveel achter, totdat ik mij realiseerde dat dat onderdeel was van hoe de meeste mensen in onze samenleving worden opgevoed: meisjes worden geleerd om over hun problemen en gevoelens te praten, maar jongens niet.

Toen ik voor mijn studie Toegepaste Psychologie mocht afstuderen, koos ik er voor om onderzoek te doen naar het hulpzoekend gedrag van mannen. Want met de kennis dat mannen jaarlijks twee keer vaker dan vrouwen zelfmoord plegen en daarnaast minder vaak hulp zoeken, kunnen we spreken van een groot probleem, een taboe: mannen die niet over hun problemen praten en daarvoor geen hulp zoeken.

Ik hoop mijn steentje te kunnen bijdragen aan het verbreken van dat taboe, zodat we naar een samenleving kunnen streven waar mannen zich comfortabel voelen om zich kwetsbaar op te stellen en waar zij meer kennis hebben over mentale problemen en het zoeken van hulp.”