blog 27: Ach ja, #MeToo

Ik was bij de fysiotherapeut. In dezelfde ruimte was nog een andere fysiotherapeut bezig, een man, aan het werk met een patiënt, een vrouw. Ik zag ze slechts zijdelings en ving een flard op van hun gesprek. Hij stond naast haar toen zij een loopband opstapte. Blijkbaar raakten ze elkaar daarbij per ongeluk aan, want ik hoorde een ongemakkelijk ‘sorry’, en een lach, en toen hoorde ik haar zeggen: ‘Want voor je het weet is het weer me too en zo hè.’ Waarop hij beleefd lachte.

Me Too is net zoiets geworden als het broeikaseffect. Het is een probleem, je hoort er steeds over in het nieuws, maar goed, tja, je moet ook gewoon leven. Je koopt een fijne auto, een grote Volvo of zo, en lachend zeg je: ‘Niet de zuinigste auto, maar ja.’ Je weet dat het ernstig is, mogelijk catastrofaal, en toch reduceer je het tot een lach, tot een schouderophaal. 

Maar de zogenaamd achteloze opmerking van deze vrouw was om nóg een reden tragisch. De twee raakten elkaar aan, per ongeluk, onschuldig, en toch voelde zij direct de drang om het te benoemen en – hier gaat het me in dezen om – zich te distantiëren van de me too beweging. Hij mocht niet denken dat zij zo was. Zij, in tegenstelling tot de vrouwen die in de media en op social media zoveel ophef maakten, was geen aansteller. Zo mocht hij haar absoluut niet zien. Stel je voor dat hij zou denken: Jezus, weer zo eentje. Nee, zij deed heus niet mee aan die onzin. Voor haar was het goed zoals het was, voor al dit gedoe. Zij stond aan zijn kant, al kon ze niet eens weten of híj wel aan die kant stond. 

Een kleine opmerking, uit ongemak, uit een soort beleefdheid en het verlangen naar waardering en sympathie. Begrijpelijk, onschuldig. En toch school er de kiem van verraad in en liet ze er haar mede-vrouwen mee in de steek.

Of misschien ook niet. Weet ik veel. Ik ving het op en het raakte me. Het fascineerde me in ieder geval. Ik dacht aan de abortuspil, die dankzij de Christenen in het nieuwe kabinet niet meer door de huisarts mag worden verstrekt. Aan de anticonceptiepil die uit het basispakket is gehaald. Al die mannen in pak die dat beslissen, die weten wat goed voor de vrouwtjes is. En dan deze vrouw, die schuchter lachend, en een beetje gegeneerd, de behoefte voelde om zich aan hun zijde te vlijen. 

Wat een end te gaan nog. Wat een end.

 

Deze blog verscheen eerder op https://www.henkvanstraten.nl/ach-ja-metoo/

Foto: John Wiersma