Beat the Macho
Beat the Macho, door Arne van Huis
Donderdag 19 november rijden Jens, Jin-Wen en ik rond halfelf de parkeergarage onder het kantoor van Rutgers binnen. Beladen met banners, welkomstpakketten en flipovervellen tijgen wij naar de lift. Wat komt er een boel kijken bij de organisatie van een ronde tafel bijeenkomst ter afsluiting van het programma Beat the Macho van Rutgers. Beat the Macho is een project om jongens na te laten denken over situaties waarin ze, door bijvoorbeeld groepsdruk, iets doen wat ze eigenlijk liever niet zouden doen.
Als floormanager van de dag ben ik het manusje van alles: de catering, de logistiek, de voortgang, de inrichting van de zaal, het klaarmaken van de ontvangsttafel en ga zo maar door. Maar gelukkig is daar Jin-Wen, rots in de branding en multi-tasker: roadie, gastvrouw, fotograaf, onderzoeker en wat verder ad hoc nodig is.
Ruim voor aanvang zijn we klaar met de voorbereidingen en eten we een broodje van de aanwezige lunch. Om halfeen is er nog niemand, om kwart voor een komen de eerste deelnemers binnen druppelen. Jin-Wen en ik worden zenuwachtig. Gaat er nog iemand komen? Om vijf voor één wordt het plotsklaps heel druk en dan moet het programma eigenlijk meteen beginnen. Notitie: draaiboek aanpassen! Zeg op uitnodiging aanvang 13:00 uur, maar begin in draaiboek om 13:15 uur! Scheelt een hoop stress. Tot halftwee blijf ik zitten om de laatste gasten de weg te wijzen. We tikken af op 35 deelnemers.
Daarna naar de zaal waar ik nog een staartje mee pik van de inleiding. De verhalen van de twee jongerenwerkers uit Dordrecht en Amsterdam maken indruk. Wat een gave mensen, wat een spannend werk. Ik begrijp dat een goed project jongens wat te bieden heeft en hen uitdaagt, het niet te makkelijk maakt maar ook concrete, haalbare doelen stelt. Leuk om te horen hoe deze professionals aan de slag gaan met het materiaal dat Rutgers hen aanreikt.
En dan weer snel naar beneden om de tafels voor het Wereld Cafe gereed te maken. We willen antwoorden krijgen op vragen omtrent het werken met jongens en mannen. Waar werken de deelnemers precies? Wat gaat er goed? Wat kan er beter? Vragen waar we zo concreet mogelijke antwoorden op zoeken. We hopen dat deze specialisten dat kunnen bieden.
We hebben gelukkig een programma met veel eigen inbreng en veel interactie. De deelnemers ogen blij om met elkaar over hun vakgebied te praten. In de pauzes gaat het gesprek gewoon door. Vele flipovervellen worden volgeschreven met tips en tricks en verbeterpunten.
Aan het eind van de dag voelen de meeste deelnemers zich moe maar voldaan. Inspiratie, nieuwe contacten en nieuwe inzichten zijn de meest gehoorde commentaren in het laatste rondje voor de afsluiting. Als hoofd ´laat het soepel lopen´ kan ik terugkijken op een uitstekende middag. Maar ergens steekt ook het gemis van de inhoud, van het deelnemen en meedenken. Volgende keer weer een andere rol, want dat kan gewoon bij Emancipator.
