Waar staat papa? Vaderschapssymposium door het Vader Kennis Centrum en de UvA

Vaderschap als thema is in opkomst en Nederland heeft op dat vlak zelfs een wereldprimeur: een bijzonder hoogleraar ´Vaderschap´, Universitair Hoofddocent Renske Keizer. Zij opende op 19 juni het symposium ´Waar staat papa?´ met een uiteenzetting van de geschiedenis van wetenschappelijk onderzoek naar vaderschap tot heden. Opvallend is de weinig revolutionaire, haast conservatieve onderzoeksagenda rond vaderschap. Bijvoorbeeld het onderzoek naar (ontbrekende) vaders waarbij in eerste instantie worden gekeken naar vaders als rolmodel voor hun zoons, als bouwer van karakter en als disciplinerende kracht. Hoe stereotype kan je het maken. Wetenschap hobbelt achter heersende maatschappelijke opvattingen aan. Gevalletje droefgeestige Sociale wetenschap. Maar de toekomst wordt beter, Renske Keizer is immers net aangesteld.

Door naar de volgende spreker. Emeritus Professor Dr. René Diekstra (psycholoog en auteur) heeft er zin in. Hij begint met de aankondiging dat zijn verhaal wordt teruggebracht van driekwartier tot een halfuur wegens het uitlopen van de vorige spreker en gaat in volle vaart van start. Zijn onderwerp, het ontbreken van een specifieke focus op jongens bij de aanpak van jeugdzorg, vindt een gewillig oor. Diekstra vertelt enthousiast over zijn eigen ervaringen in Den Haag, hij heeft het publiek stevig in zijn greep. Jammer dat hij na een krap uur oreren zijn belofte om in te korten is vergeten en daardoor geen tijd meer heeft voor vragen.

Dan volgt de zakelijke presentatie van Saskia de Hoog (Women Inc.) waarin de cijfers over mannen en zorg voor de kids van het SCP verpakt zitten. Mannen zorgen ongeveer 1/3 van de tijd voor de kinderen, vrouwen 2/3. Daarnaast werken mannen zich ook nog gek. Gemiddeld meer dan 42 uur met kinderen tussen de 0-3 jaar. Wat is er mis met mijn generatiegenoten?

Na een hernieuwde kennismaking met Abdellah Mehraz vanTrias Pedagogica over hun methodiek van de opvoeddebatten (een week eerder zat ik ook met Trias Pedagogica in het panel van het Service Punt Emancipatie (SPE) en een aardig verhaal over onderzoek naar seksuele opvoeding door vaders (door dr. Channah Zwiep, van pedagogisch projectbureau Kind&Zo) is voor mij de spanningsboog moeilijk vast te houden. De koffiepauze gebruik ik om er tussenuit te knijpen. Deze zorgvader moet immers zijn twee bloedjes van kinderen van het schoolplein gaan plukken.

In retrospectief vond ik het geen onaardige bijeenkomst over vaderschap. Maar als onderwerp van onderzoek (vader die minstens 20 uur per week aan zorgtaken voor de kinderen besteedt) miste ik compleet het voor mij belangrijkste aspect van vaderschap: de betekenis van kinderzorg voor vaders zelf! Alle voordrachten gingen over de effecten van vaders op de opvoeding van kinderen. Begrijp me niet verkeerd, ook een belangrijk onderwerp. Maar als we de vaders van morgen aan het zorgen willen krijgen dan lijkt mij een goed verhaal over de voordelen van het vaderschap VOOR DE VADER onmisbaar. Want de man is, mede door het ontbreken van kennis op dit vlak, niet op de hoogte van de persoonlijke winst die hij kan halen uit het zorgen voor zijn kroost. En met een maatschappelijke norm voor mannen tot carrière maken, maatschappelijke macht verwerven en veel geld verdienen en het ontbreken van dezelfde normen voor mannen op het vlak van altruïsme en zorg, blijft de man voorlopig nog even een egoïst met een primaire focus op eigenbelang (ik spreek hier natuurlijk voor n=1, mezelf), dus laten we ´m dan ook op die kwaliteit aanspreken.

Arne van Huis is als Strategisch Adviseur verbonden aan Emancipator