SIW op bezoek: “Lower the bar and start doing something!”

2016-02-05 10.49.29

Vrijdagen op het kantoor van Emancipator worden vaak gekenmerkt door kalmte en rust. De 5de februari was dat anders. Al vroeg in de ochtend stapten een bont gezelschap van 12 jonge vrijwilligers en professionals van SIW het hoofdkantoor van Emancipator binnen, met deelnemers uit acht verschillende landen waaronder: Georgië, Azerbaijan, Estland, Oekraïne, Portugal en Nederland. De afgelopen maanden hielden zij zich bezig met het thema “Promotion of Gender Equality and Prevention of Gender Based Violence”. Ze hebben, met de opgedane kennis uit eerdere bijeenkomsten, projecten in eigen land opgezet. Het doel van de dag was om de lopende projecten te evalueren en om geïnspireerd te raken tot verdere actie door lezingen en een workshop van Emancipator en Doetank PEER.

De dag begon met een lezing van Arne van Huis over het werk dat Emancipator verricht en een inleiding in Mannenemancipatie. Arne legde duidelijk uit wat voor een potentie Mannenemancipatie biedt voor mannen om zich open, zorgzaam en kwetsbaar op te stellen. Hij haalde een filmpje aan dat het concept van consent (toestemming) bij seks uitlegt aan de hand van theedrinken. Arne vertelde dat hij na het zien van het filmpje schrok: hij had zich ook schuldig gemaakt aan sommige van de situaties die in het filmpje geschetst werden onder de noemer non-consent. Deze openheid sloeg aan bij de deelnemers, die vervolgens vol enthousiasme vertelden over de projecten die zij opgezet hadden in hun eigen land.

Dit was een mooi begin voor de lezing van Hanna Harthoorn, die vertelde over haar specialisatie: geweld tegen vrouwen. “Bijna alle plegers van geweld zijn mannen, maar niet alle mannen zijn geweldplegers”, zo luidde de boodschap van haar lezing. Hanna legde de deelnemers duidelijk uit hoe een focus op mannen veel kan bijdragen aan hoe wij het thema geweld behandelen. Naast de focus op opvanghuizen voor slachtoffers van huiselijk geweld – wat meestal vrouwen zijn – kan een focus op mannelijk daderschap een waardevolle bijdrage leveren in de aanpak van geweld. Voorkomen is beter dan genezen. De deelnemers gaven na dit verhaal aan dat zij in hun projecten nog geen preventie toegepast hadden. De algemene tendens leek te zijn dat het in hun thuislanden nog te vroeg is om over preventie te praten, aangezien er nog grote problemen zijn met opvang voor slachtoffers van (huiselijk) geweld.

Veel om over na te denken dus, en dat leken de deelnemers ook te beseffen. Om weer houvast te geven volgde een korte workshop van Lauren Smits, oprichter van Doetank PEER. Lauren vertelde vol enthousiasme over wat zij noemt “no-nonsense happy activism”. Lauren’s boodschap aan de deelnemers was: wees optimistisch en idealistisch in je activisme, en wees niet bang om daarbij taboes te doorbreken. Activisme hoeft niet altijd bloedserieus en grootst te zijn, een klein project kan ook een verschil maken. Kortom: Lower the bar and start doing something!

 

Wil je op de hoogte blijven van de activiteiten van Emancipator? Meld je aan voor de nieuwsbrief!

Meer weten over DoeTank PEER? Neem een kijkje op hun website!

 

Veerle Weustink, onderzoeksassistent bij Emancipator

MenEngage Europe about Cologne: Use masculinity for good

Emancipator heeft meegeschreven aan een statement van MenEngage Europe naar aanleiding van de gebeurtenissen in Keulen:download

 

“We, the members of MenEngage Alliance Europe, strongly condemn the sexual assault of dozens of women and girls in Cologne on New Year’s Eve. We extend our profound sympathy towards those affected. We believe that this is symptomatic of a patriarchal mindset and system that oppresses and violates women and girls every day.

Similarly, the sensationalist way in which this event is being written about in popular media is symptomatic of a xenophobic system that oppresses and violates the rights of ethnic minorities. These events are occurring at a time when global debates are firing up about whether to greet refugees – who have suffered unimaginable loss and trauma – with open arms or closed doors. Already, groups of men are seeking their own brand of vigilante justice against those who they consider guilty.

We, as members of MenEngage-Europe, an alliance of organizations and individuals working to transform masculinities and engage boys and men in gender justice in Europe, know that social expectations demand that “real men” be tough, dominant, not show their emotions and protect “their women”. In this sense, the violence perpetrated by the vigilante groups can be understood as a public demonstration of heroism and a manifestation of narrow definitions of masculinities.

We, the alliance members, including many men, strongly condemn and challenge these norms around “being a man” that foster inequalities and injustice, against girls, women and other men. We strongly believe that these norms are not good for anyone of any gender. As men, we need to start a process of internal reflection among ourselves and with others, and change the ways we think about men’s and women’s roles, expectations and the way we socialize our children as parents, families and community members. We, as men and boys, carry privileges as a result of the structures we live in and have created; therefore, the onus is on us to transform ourselves and our societies, and not only when it’s convenient to us. We must keep our privileges in mind when we preach to others, and reflect on larger structural issues that govern the behaviors of certain groups or individuals in a given context. We strongly believe that additional violence is not the solution to violence.

We, as men and human beings, need talk together, cry together, and dare to show weakness together. When we do this, we learn from each other, and discover our commonalities more than we do our differences. We, as men, need to engage in this process together with women and persons of all genders. If we do this in a constructive way, we enhance our mutual understanding and respect, between and among men, women and persons of all gender identities.

The responsibility is ours! Let us show that the true meaning being real men is not to threaten, be violent and destroy – but to cherish, love, care for each other, support and unite for equality and peace. Let us show that men care. We can do this through investing in long-term efforts alongside women’s rights groups and movements to prevent and uproot violence before it starts through education, campaigning, through policy changes and more. In our daily lives, we need to become active bystanders who dare to question the behavior of our friends and ourselves.

As MenEngage, we welcome peaceful action taken by men, women and others who are outraged by the sexual violence perpetrated against girls and women on a daily basis, not just in Cologne. Violence against women and girls has been a priority for the women’s movement for decades, and we, as alliance, are extending our support by adding our voice for justice. Furthermore, we do not want such an important issue to be abused for the purposes of a xenophobic agenda. Let’s challenge the fears that lead us to equate refugees and criminals. As borders increasingly open, let us choose love over fear and open arms over closed borders. Let us use our masculinity for good and good will answer back”. 

Signed, Members of MenEngage-Europe

The MenEngage Alliance works to engage boys and men in gender justice, to end sexism and violence, to promote health and caring masculinities. We are an alliance of men, women and trans-people of many colours and backgrounds, from a growing number of countries and communities worldwide. We look for partnership and mutual support and inspiration, for inclusion instead of exclusion, for building a better world together. We support grassroots initiatives by men and women and we advocate for large scale policy change.

Mannen op weg naar het nieuwe normaal

De meeste mannen rond de tafel kennen elkaar. Ze komen al een jaar samen, elke tweede maandag van de maand. Lees meer

Emancipator werkt met Women Inc. aan De Toekomst van Nederland

DeToekomstVanNederland-150306Op 8 maart 2015 gingen de 100 mannen van Emancipator  met de 100 vrouwen van Women Inc., Lees meer

Mannenemancipatie is mensenemancipatie

Wie zich de vraag stelt wat mannen kunnen doen om de economische zelfstandigheid van vrouwen te bevorderen, kijkt met een heel beperkte bril. Lees meer

Beat the Macho

Beat the Macho, door Arne van Huisarne BTM

Donderdag 19 november rijden Jens, Jin-Wen en ik rond halfelf de parkeergarage onder het kantoor van Rutgers binnen. Beladen met banners, welkomstpakketten en flipovervellen tijgen wij naar de lift. Wat komt er een boel kijken bij de organisatie van een ronde tafel bijeenkomst ter afsluiting van het programma Beat the Macho van Rutgers. Beat the Macho is een project om jongens na te laten denken over situaties waarin ze, door bijvoorbeeld groepsdruk, iets doen wat ze eigenlijk liever niet zouden doen.

Als floormanager van de dag ben ik het manusje van alles: de catering, de logistiek, de voortgang, de inrichting van de zaal, het klaarmaken van de ontvangsttafel en ga zo maar door. Maar gelukkig is daar Jin-Wen, rots in de branding en multi-tasker: roadie, gastvrouw, fotograaf, onderzoeker en wat verder ad hoc nodig is.

Ruim voor aanvang zijn we klaar met de voorbereidingen en eten we een broodje van de aanwezige lunch. Om halfeen is er nog niemand, om kwart voor een komen de eerste deelnemers binnen druppelen. Jin-Wen en ik worden zenuwachtig. Gaat er nog iemand komen? Om vijf voor één wordt het plotsklaps heel druk en dan moet het programma eigenlijk meteen beginnen. Notitie: draaiboek aanpassen! Zeg op uitnodiging aanvang 13:00 uur, maar begin in draaiboek om 13:15 uur! Scheelt een hoop stress. Tot halftwee blijf ik zitten om de laatste gasten de weg te wijzen. We tikken af op 35 deelnemers.

Daarna naar de zaal waar ik nog een staartje mee pik van de inleiding. De verhalen van de twee jongerenwerkers uit Dordrecht en Amsterdam maken indruk. Wat een gave mensen, wat een spannend werk. Ik begrijp dat een goed project jongens wat te bieden heeft en hen uitdaagt, het niet te makkelijk maakt maar ook concrete, haalbare doelen stelt. Leuk om te horen hoe deze professionals aan de slag gaan met het materiaal dat Rutgers hen aanreikt.

En dan weer snel naar beneden om de tafels voor het Wereld Cafe gereed te maken. We willen antwoorden krijgen op vragen omtrent het werken met jongens en mannen. Waar werken de deelnemers precies? Wat gaat er goed? Wat kan er beter? Vragen waar we zo concreet mogelijke antwoorden op zoeken. We hopen dat deze specialisten dat kunnen bieden.

We hebben gelukkig een programma met veel eigen inbreng en veel interactie. De deelnemers ogen blij om met elkaar over hun vakgebied te praten. In de pauzes gaat het gesprek gewoon door. Vele flipovervellen worden volgeschreven met tips en tricks en verbeterpunten.

Aan het eind van de dag voelen de meeste deelnemers zich moe maar voldaan. Inspiratie, nieuwe contacten en nieuwe inzichten zijn de meest gehoorde commentaren in het laatste rondje voor de afsluiting. Als hoofd ´laat het soepel lopen´ kan ik terugkijken op een uitstekende middag. Maar ergens steekt ook het gemis van de inhoud, van het deelnemen en meedenken. Volgende keer weer een andere rol, want dat kan gewoon bij Emancipator.

Fatherhood in the Nordic Welfare States – Aandachtspunten en lessen voor de mannenemancipatie in Nederland

Hans Faddegon, Secretaris van de Raad van Toezicht heeft voor Emancipator het boek Fatherhood in the Nordic Welfare States gelezen en belicht in deze blog een aantal aandachtspunten en lessen voor de mannenemancipatie in Nederland.

voorkant kaft

Het boek is een verzameling van actueel en recent onderzoek naar de stand van zaken omtrent vaderschap in 2015 in de Scandinavische landen (Noorwegen, Zweden, IJsland, Finland en Denemarken). De laatste 25 jaar hebben zich in deze landen opmerkelijke ontwikkelingen voorgedaan die te maken hebben met groei naar een situatie van meer gender-gelijkheid. Een belangrijk beleidsinterventie blijkt hierbij vaderverlof en wel met name het niet aan de moeder overdraagbare verlof, waarbij het salaris grotendeels wordt doorbetaald en dat bedoeld is om vlak na de geboorte van een kind op te nemen.

Wanneer dat verlof minimaal 6 weken duurt, blijkt het een effectieve manier te zijn om vaders duurzaam te laten delen in de zorg voor kinderen en bij het uitvoeren van huishoudelijke taken. Het leidt daarbij tot een verandering van het denken over manlijkheid.

 

Uit de onderzoeken komen een aantal opmerkelijke bevindingen naar voren:

  • de effecten van vaderverlof nemen over de jaren geleidelijk toe en na 5-10 jaar is er een duurzame verandering opgetreden en wordt het vaderverlof voor (meer dan) 90 % opgenomen.
  • hoe hoger het opleidingsniveau van met name de moeder, des te meer wordt er gebruik gemaakt van het vaderverlof en des te meer heeft het ook de beoogde effecten:
    • waarborgen dat een kind zorg ontvangt van zowel de moeder als de vader
    • moeders en vaders blijken beter en in sterkere mate in staat te zijn om werk en zorg te combineren
  • om te bewerkstelligen dat ook de lager opgeleiden (en daardoor lager gesalarieerden) het vaderverlof kunnen opnemen, is het nodig dat het volledige loon wordt doorbetaald. Bij hoger opgeleiden is een percentage van 75-80 % van het normale loon voldoende en ook is een maximumbedrag geen beletsel, mits dat het maximum niet te laag is.
  • de zorgverdeling tussen vaders en moeders blijkt zich in belangrijke mate te ontwikkelen in de eerste maanden na de geboorte van het eerste kind en zich in een vast patroon te bestendigen. Daarom is het van groot belang om vaders in staat te stellen om in een vroeg stadium een verzorgende band met het kind te laten opbouwen

 

Belangrijkste hinderpalen zijn de heersende opvattingen over kostwinnerschap, mannelijkheid en de houding van de werkgevers, zowel formeel als informeel. Het blijkt noodzakelijk te zijn de werkgevers te overrulen door een politieke beslissing. Vaak is er onder de bevolking een grote steun voor de maatregelen die nodig zijn om vaderverlof te realiseren.

Bekostiging kan eenvoudig geregeld worden uit de bestaande werknemersverzekeringen.

 

Hans Faddegon, september 2015

Mannen meer mens

Op zaterdag 26 september vond het Holland BiCon Festival plaats in Rotterdam tijdens de sanne biconRotterdam Pride. Namens Emancipator gaf ik, Sanne Pols, daar een workshop over mannenemancipatie in relatie tot seksuele diversiteit. Met tien mannen en vier vrouwen ging ik van start.

Ik open de bijeenkomst met een introductie van Emancipator en de link met het Holland BiCon festival, waarbij ik ook mijn persoonlijke ervaringen op het gebied van biseksualiteit en man- vrouwrollen meeneem. Enigszins beschaamd vertel ik de aanwezigen dat ik mezelf lesbisch ben gaan noemen omdat dit meer geaccepteerd wordt dan biseksueel. “Het was voor mij makkelijker om homo te zijn dan biseksueel”, beaamt iemand uit het publiek.

In een visuele presentatie licht ik de visie van Emancipator op mannenemancipatie toe. Vrouwen én mannen, wordt meer mens!

In een eerste reactie na de presentatie roept iemand: “Ik herken mij totaal niet in het verhaal van de patriarchale samenleving. Ik heb juist het gevoel dat vrouwen nu alles overnemen en mannen er niet meer tussenkomen.” Een andere deelnemer: “Jij lijkt nu precies in die val te trappen die Sanne in haar presentatie laat zien: Je voelt je als man aangevallen en daardoor ga je, je mannelijke eigenschappen versterken.” Een interessante discussie volgt.

Na het delen van meningen en ervaringen wordt getracht met stiften, post-its en een vel papier de volgende vragen te beantwoorden: Hoe kun je als professional, organisatie of beleidsmaker mannenemancipatie bebicon postitsvorderen op het gebied van seksuele diversiteit? Wat is nodig? Wat kan je zelf doen? Wat kan je samen doen?

Ik neem een flink aantal vellen mee om thuis verder uit te werken.

De resultaten van deze en andere consultaties worden opgenomen in de online publicatie met praktische tips waarmee professionals, organisaties en beleidsmakers mannenemancipatie kunnen bevorderen. Deze publicatie wordt naar verwachting halverwege 2016 gepresenteerd.

 

Human potentialNa afloop komen vier mensen naar mij toe om door te praten over de thematiek. Dan weet je dat het heeft geprikkeld. Al met al kijk ik terug op een inspirerende workshop met mooie ontmoetingen. Blijkbaar willen deze mannen ook gewoon meer mens zijn.”

Waar staat papa? Vaderschapssymposium door het Vader Kennis Centrum en de UvA

vader-kennis-centrum-logoVaderschap als thema is in opkomst en Nederland heeft op dat vlak zelfs een wereldprimeur: een bijzonder hoogleraar ´Vaderschap´, Universitair Hoofddocent Renske Keizer. Zij opende op 19 juni het symposium ´Waar staat papa?´ met een uiteenzetting van de geschiedenis van wetenschappelijk onderzoek naar vaderschap tot heden. Opvallend is de weinig revolutionaire, haast conservatieve onderzoeksagenda rond vaderschap. Bijvoorbeeld het onderzoek naar (ontbrekende) vaders waarbij in eerste instantie worden gekeken naar vaders als rolmodel voor hun zoons, als bouwer van karakter en als disciplinerende kracht. Hoe stereotype kan je het maken. Wetenschap hobbelt achter heersende maatschappelijke opvattingen aan. Gevalletje droefgeestige Sociale wetenschap. Maar de toekomst wordt beter, Renske Keizer is immers net aangesteld.

Door naar de volgende spreker. Emeritus Professor Dr. René Diekstra (psycholoog en auteur) heeft er zin in. Hij begint met de aankondiging dat zijn verhaal wordt teruggebracht van driekwartier tot een halfuur wegens het uitlopen van de vorige spreker en gaat in volle vaart van start. Zijn onderwerp, het ontbreken van een specifieke focus op jongens bij de aanpak van jeugdzorg, vindt een gewillig oor. Diekstra vertelt enthousiast over zijn eigen ervaringen in Den Haag, hij heeft het publiek stevig in zijn greep. Jammer dat hij na een krap uur oreren zijn belofte om in te korten is vergeten en daardoor geen tijd meer heeft voor vragen.

Dan volgt de zakelijke presentatie van Saskia de Hoog (Women Inc.) waarin de cijfers over mannen en zorg voor de kids van het SCP verpakt zitten. Mannen zorgen ongeveer 1/3 van de tijd voor de kinderen, vrouwen 2/3. Daarnaast werken mannen zich ook nog gek. Gemiddeld meer dan 42 uur met kinderen tussen de 0-3 jaar. Wat is er mis met mijn generatiegenoten?

Na een hernieuwde kennismaking met Abdellah Mehraz vanTrias Pedagogica over hun methodiek van de opvoeddebatten (een week eerder zat ik ook met Trias Pedagogica in het panel van het Service Punt Emancipatie (SPE) en een aardig verhaal over onderzoek naar seksuele opvoeding door vaders (door dr. Channah Zwiep, van pedagogisch projectbureau Kind&Zo) is voor mij de spanningsboog moeilijk vast te houden. De koffiepauze gebruik ik om er tussenuit te knijpen. Deze zorgvader moet immers zijn twee bloedjes van kinderen van het schoolplein gaan plukken.

In retrospectief vond ik het geen onaardige bijeenkomst over vaderschap. Maar als onderwerp van onderzoek (vader die minstens 20 uur per week aan zorgtaken voor de kinderen besteedt) miste ik compleet het voor mij belangrijkste aspect van vaderschap: de betekenis van kinderzorg voor vaders zelf! Alle voordrachten gingen over de effecten van vaders op de opvoeding van kinderen. Begrijp me niet verkeerd, ook een belangrijk onderwerp. Maar als we de vaders van morgen aan het zorgen willen krijgen dan lijkt mij een goed verhaal over de voordelen van het vaderschap VOOR DE VADER onmisbaar. Want de man is, mede door het ontbreken van kennis op dit vlak, niet op de hoogte van de persoonlijke winst die hij kan halen uit het zorgen voor zijn kroost. En met een maatschappelijke norm voor mannen tot carrière maken, maatschappelijke macht verwerven en veel geld verdienen en het ontbreken van dezelfde normen voor mannen op het vlak van altruïsme en zorg, blijft de man voorlopig nog even een egoïst met een primaire focus op eigenbelang (ik spreek hier natuurlijk voor n=1, mezelf), dus laten we ´m dan ook op die kwaliteit aanspreken.

Arne van Huis is als Strategisch Adviseur verbonden aan Emancipator

Man ga zorgen

Dat was kort door de bocht de samenvatting van de discussie op vrijdag 12 juni. Toen ik, Arne van Huis, namens Emancipator in een panel zat rond het thema ´verdeling arbeid en zorg´ op een netwerkbijeenkomst van SPE (servicepunt emancipatie) in Amsterdam.

In het kader van de bezuinigingen op zorg wordt er de komende tijd steeds meer zelfredzaamheid verwacht van mensen die zorg behoeven. Met het terugtreden van de professionele hulpverlening ontstaat een vacuüm in de ondersteuning van ´lichtere´ zorgvragen. Het idee achter de participatiesamenleving is dat mensen dit ´gat in de zorg´ samen zullen dichten. In de praktijk dreigen de zwaarste zorglasten eenzijdig bij de vrouwelijke helft van de samenleving te belanden.

Daar zat ik dan als man voor het eerst formeel namens Emancipator voor een publiek van vrouwen in een panel met drie leden waarvan maar liefst twee mannen. Het was een wonderlijk gevoel te spreken voor een achterban die ik niet ken, vanuit ideeën waarin ik geloof maar waarvan ik niet weet of ze voor anderen ook relevant zijn. Dat gaf me een ietwat ongemakkelijk gevoel.

Daar kwam bij dat het publiek in te delen viel in hoogopgeleide witte vrouwen (grotendeels van de organisatie) en allochtone vrouwen in hoofddoek die behoorlijk van de tongriem gesneden waren.

Was mijn insteek niet te elitair? Teveel een GroenLinks grachtengordel vraagstuk?

Dat bleek gelukkig mee te vallen. Alle aanwezigen deelden het uitgangspunt dat het belangrijk was mannen te activeren rond zorg. Zorg voor hun kinderen, zorg voor de buurt, zorg voor hun ouders. Of dat nu typisch mannelijke zorg moest zijn – ´Geen nieuwe moeders`, aldus Abdellah Mehraz van Trias Pedagogica – of menselijke zorg leidde nog even tot een korte discussie. Alle zorg is toch zorg? Was het eigenlijk wel zo´n belangrijke vraag? Waren mannen bang om als moeder (lees vrouwelijk) getypeerd te worden? Maar uiteindelijk konden de meeste aanwezigen instemmen met mijn opmerking dat alle beweging van mannen richting zorg, hoe klein de stapjes ook zijn, beoordeeld kon worden als ´mannenemancipatie´.

Leuke bijeenkomst! Smaakt naar meer.

Arne van Huis is als Strategisch Adviseur verbonden aan Emancipator